Dat dit zo’n lastige blog zou worden, dat had ik niet bedacht. Ik merkte dat ik het uitstelde met smoesjes en geen tijd en geen inspiratie, maar dat is wat ik doe als het lastig wordt…
Vragen...
Vragen…dat is op zich al een drempel. Vragen wat je nodig hebt bijvoorbeeld. Dat is al lastig genoeg. Het niet in je eentje tobben, maar hulp vragen. Toegeven dat het te veel wordt en hulp vragen. Kennis die je mist en hulp vragen. Dat vind ik al een behoorlijk gedoe. Dan kom ik mezelf wel eens tegen en heb ik mezelf een zetje te geven.
...wat je wil
Maar vragen wat je wil, dat is al weer next level. Dat is niet nodig, maar dat is een wens, een verlangen dat je uitspreekt. En hoe kwetsbaar kan dat voelen!
Hallo, ik wil hier graag werken.
Hallo, ik wil wel op date met je.
Hallo, ik zou graag anders met je samenwerken.
Goh, weet je wat ik nou echt zou willen….?!
Wat wil ik eigenlijk?
En dan ga ik er gemakshalve ook maar even vanuit dat je dat zelf ook weet: wat je wil. Daar begint het natuurlijk mee, wat wil ik eigenlijk? Ik heb jarenlang niet echt geweten wat ik wilde. Toen wist ik niet wat ik wilde als moeder, of wat ik later worden wilde, of wat ik wilde om even energie te tanken. Ik piekerde me suf en wist niet dat ik het antwoord te zoeken had in het voelen en in mijn 🧡
Ik wens...
Vorige week zei iemand: Kijk uit wat je wenst! Je zou het zomaar kunnen krijgen. Misschien werkt het universum wel zo. En dan krijg je precies wat je gewenst hebt in je leven. Jeetje, stel je voor! Wat zou je dan wensen?
Deze blog is de vierde in een serie van vijf: de vijf vrijheden van Virginia Satir voor groei en vrede. Het zijn vrijheden om je vrij te voelen om van jezelf te houden zoals je bent. Je weg naar zelfliefde 🧡